Merhaabaalar. Öncelikle kendimi tanıtmam gerekirse adım Hilal Gizem Çakıcıer. 24 yaşındayım. İstanbul Üniversitesi’nde Su Bilimleri Mühendisliği okumaktayım. Ayrıca ilgilisine gezdiğim yerleri paylaştığım bir instagram hesabım da var. Merak edenler için “*gizemgeziyor*” 🏽
Öncelikle; yeni yerler keşfetmekten ve keşfettiğim yerleri fotoğraflandırmaktan, gezdiğim yerlere özgü yemekleri denemekten ayrıca oradaki insanlarla uzun uzun konuşmaktan çokça keyif aldığımı paylaşmak isterim.
Gezmeye başlama serüvenim 2016’da Muğla’ya bayram tatili için gittiğimde başladı diyebilirim. Aslında tam da orada, gezmenin benim için bir tutku olduğunu hissettim. O günden sonra fark ettim ki gezmek için neredeyse yapmayacağım şey yokmuş. Hiç görmediğim yerlere gitmek ve oraları doyasıya hissetmek benim kendimi motive etme şeklim haline gelmiş bile. Çılgınca gelebilir ama özellikle sınav dönemlerimde veya çok sıkıldığım zamanlarda sürekli açar uçak biletlerine bakar, yakın tarihlerde olabilecek tur ve geziler ayarlamaya çalışır ve en kısa zamanda yapacağım seyahatlerin hayalini kurmaya başlarım.
Bu süreçte öncelikle gezeceğim yeri belirleyip daha sonra o yer hakkında gezi rehberlerini okurum. Nereyi gezebilirim, oraya özgü yemekler neler, hangi mevsimde gidilirse daha keyifli olur, yanıma hangi ekipmanları almalıyım hepsini tek tek incelerim. Bu süreçte en sevdiğim yol arkadaşlarım da genellikle teyzem ya da en büyük destekçim olan babamdır. Tek başıma gideceğim seyahatlarim için babama “Ben bu haftasonu yokum.” dediğimde gülerek “Hayırdır gene nereye gidiyorsun?” diyor. Nereye nasıl gideceğimi neler yapmayı planladığımı heyecanla anlattığımda ilk tepkisi çoğu zaman “Orada öyle yer mi varmış?!” oluyor . Zaten beni de götürsene diye diye de en iyi yol arkadaşım haline geldi diyebilirim. Babamın da gezmeyi sevmesi benim için öyle büyük bir şans ki her yeri baba kız keşfedebilme imkanı bulabiliyoruz. Yalnız bu durumun tek bir sıkıntısı var o da fotoğraf çekerken titretmesi 🤦🏼♀️
️
Çevremdeki çoğu kişi bana nasıl bu kadar gezebiliyorsun, bu kadar enerjiyi nasıl bulabiliyorsun diye soruyorlar. Evet kabul ediyorum, bazen ciddi anlamda yorucu olabiliyor ama gitmek için sabırsızlandığım ve hayalini kurduğum o yerlere ayak bastığım an inanın geldiğime değmiş diyorum. Tam da o an işte tüm yorgunluğum bitip gidiyor.
Gitmeyi planladığım yerler için erkenden yola koyulmak zorunda kalıyorum mesela. Ki bu da haliyle çoğu zaman uykumdan ve rahatlığımdan feragat etmemi gerektiriyor ama günün sonunda gerçekten uykusuzluğa, yorgunluğa, soğuğa, sıcağa, yağmurlu havaya yani aklınıza gelebilecek tüm zorluklara değdiğini fark edince bir yeri daha derinlemesine keşfedebilme imkanının inanılmaz bir huzurunu yaşıyorsunuz.
Gezerken yaşadığım bazı değişik durumlar da olmadı değil. Örneğin ilk kamp deneyimim Yedigöller idi. Çok keyifli olması bir tarafa ilk gece maruz kaldığım soğuğu asla unutamıyorum. Demem o ki her seyahat aslında artı bir deneyim de kazandırıyor. Yedigöller’de temiz bir soğuk yedikten sonra uyku tulumunun kıymetini anladım diyebilirim. Ayrıca size küçücük bir tavsiye vermem gerekirse bence Akyaka’ya asla bayramlarda gitmeyin. Şahsen öyle bir hata yaptım ve güzelim Azmak Nehri’ni insan kalabalığından asla doğru düzgün göremedim dolayısıyla tadını da çıkaramadım.
Kısacık da olsa gezi serüvenimin nasıl başladığını, hangi süreçleri yaşadığımı, deneyimlerimi ve minicik tavsiyelerimi kimseyi sıkmadan aktarabildiysem ne mutlu bana. Unutmayın ki atılan her yeni adım belki de bambaşka hayatlara dokunabilmek için kocaman bir fırsat olabiliyor. 🏼
