Herkes pişman ölecek, belki yaptıklarından belki yapmadıklarından…
Çıkış noktam buydu aslında. Ben Uğur, 32 sene önce Denizli’de doğdum. Küçük bir çevrede yaşamama rağmen büyük hayallerim vardı. Bize bu kapıyı aralayan, yani seyahati bize aşılayan Barış Manço’dur.
Hiç bir zaman tam planlı birisi olamadım. Ne üniversite tercihimde ne iş ne de başka bir konuda. Buna seyahatte dahildi.
Yaklaşık 10 sene hizmet verdiğim biyo medikal sektöründen fazlaca sıkılmıştım. Başıma gelen bazı özel durumlar da eklenince dedim ki ‘artık bana yol göründü’ .. Bu nasıl bir yoldu peki? Adımdan alacak ve Uğurluyolculuk olacaktı.
Çalışken zaten 20 ülkeyi ziyaret etmiştim. Hepsi kısa seyahatler ve her birinde dönüşü belli olan basit bir tatilden ibaretti.
Tam zamanlı yola çıkmanın vakti gelmişti. Ani bir kararla cebimde tam olarak 300$ ile yola çıktım 330 gün önce.
En büyük hayalim Transibirya ile Moskova’dan Baykal gölüne kadar gitmekti. Moskova’da Nazım Hikmeti mezarı başında ziyaret etmekti. Çok şükür ki hepsini yaptım.
Tarihi ile beni büyüleyen kızıl meydanda 3 gün boyunca sabah akşam dolaştım. En büyük hayalim gerçekleşmişti.
Irkustk şehir merkezinden otobüsle ilerledikten sonra olkhon adasına gitmek için hayatımda ilk defa hovercraft’a bindim. Buz tutmuş Baykal gölünden geçmek paha biçilmezdi.
Parayı olabildiğince ekonomik kullanmak için çözüm geliştiriyordum. Öncelikle fazlalık eşyalarımı satmaya karar verdim. Gözden çıkabileceğim ürünleri sattım. Tayland’da mum sattım. Yanıma neden aldığımı bilmediğim mumu 🙂
Hem karnımı doyuruyordum hem de konaklamamı ödeyebiliyordum. Bunun sihrini anlatan ,heyecanlandıran,destek olan benden önceki tüm gezginlere teşekkür ederim.
Tayland’da otostopla bir ucundan bir ucuna gezdim. Tayland halkının inanılmaz misafirperver olduğunu öğrendiğimde bir köy evinde uyanmıştım. Sabah benim için şehir merkezine gidip ‘helal’ yiyecekler alıp geldiklerindeki şokumu anlatamam. Bu kadar ince düşünen insanlarla tanıştığım için inanılmaz mutluyum.
Otostopla Malezya’ya geçtim. Malezya demek bedava ulaşım bedava yemek demek. 6 gün Malezya’da gezdikten sonra yanımdaki bileklikleri satmaya Tayvan’a gitmek için bilet aldım. Hala şaşırdığım uçuş saatlerini nasıl karıştırdıysam uçağı kaçırdım. Cebimdeki son 70$’ı bilete vermiştim. Bir sonraki bilet çok pahalı olduğu için 3 gün hava limanındaydım. 3 gün boyunca aç kaldım. Tayvan’a indim cebimde metelik yok yine otostopla şehir merkezine gitmek için otostop çektim.
Pink beni motoruna aldı bubble tea ısmarladı ardından beni trene bindirdi 🙂 Teşekkürler Pink.
1 ay boyunca Tayvan’da bileklik satarak yaşamaya çalıştım. Hatta öyle ki para biriktirdim veeee en büyük hayalim olan Japonya’ya gittim.
Hayatımın dönüm noktası oldu diyebilirim. Japonya beni derinden etkiledi. Kuralları , insanları, doğası , teknolojisi ve kültürüyle içine aldı resmen..
Fuji dağına tırmanmak vakti…
Ferit ile Japonya’da karşılaştık İstanbul’dan arkadaşım. Beraber Fuji dağına çıkmaya karar verdik. Tam da sezonu. 2 ay tırmanışa izin veriliyor. Peki zirvede ne yapmalıydı? Evet 6 aydır özlemini çektiğimiz Rakı içmeliydik. Fuji dağının zirvesinde rakı içtik. Bu kesinlikle unutamayacağım anımdır.
Japonya peşi sıra beni etkilemeye devam ediyor bir yandan otostopla Japonyayı alt üst ediyordum. Kushimato’da bulunan Ertuğrul Fırkateyninin çarptığı kayalıklara gittim. Oraya Türk Müzesi yapmışlar. Bu vazifemi de yerine getirmiş olmanın gururuyla artık Vietnam’a geçme zamanıydı.
Vietnam ise sevimli, yardımsever insanları ve muazzam doğasıyla insanı etkilememe ihtimali yok.. En eğlendiğim ülke Vietnam oldu. Bir çok tapınak gezdim en büyüğü ve en önemlisi Kamboçya’daki Angkor wat idi.
Bu 330 güne Beyaz Rusya, Rusya, Hong Kong,Tayland,Tayvan,Kamboçya,
Bir kaç defa hesap tutup ortalama maliyetimi öğreneyim ve paylaşayım dedim beceremedim. Ayrıca herkesin harcama alışkanlıkları farklı olunca oldukça anlamsız bir muhasebe gibi geldi bana. Şunu söyleyebilirim Günlük ortalama 10$ gibi harcamış olabilirim. Demek ki kaba hesapla yolda toplam 3000$ kazanmışım.
Paraya , zamana, dil bilmeye takılmadan yaşamak gerek…
Kimse kimseden üstün değil. Ben yapabildiysem sizler de yapabilirsiniz. Bu satırlarımı Kazakistan’dan yazıyorum. Nice 330’lara .. Sağlıcakla kalın…
