Hint-Avustralya plakasının kuzeye doğru kayması, kıtanın küresel soğuma eğilimini dengelemesine yardımcı oldu. Diğer kara kütleleri soğurken, Avustralya kıtası ekvatora yaklaşıyordu ve böylece sıcaklık değişimlerini etkisiz hale getiriyordu.
Bu sıcaklık kararlılığı, flora, fauna ve mantarların özel ekolojik rollere dönüşmesine izin verdi. İzole konumu, ek olarak, dış türlerin etkisini önleyerek rekabet olmadan benzersiz bir gelişmeye izin verdi. Volkanların ve buzulların olmaması nedeniyle, Avustralya kıtasındaki toprağa dokunulmamış ve besinleri tutabilmiştir. Bu yüksek derecede doğurganlığa dayalı bitki çeşitliliği, farklı evrimlerden ziyade birlikte evrime izin verir. Wallacea adaları, Güneydoğu Asya’daki yağmur ormanlarına, bazı bitkilerin Yeni Gine’de ulaşabileceği kadar yakındı. Ancak Boğazlar memeli göçüne izin vermeyecek kadar büyüktü.
Bu olayların birleşimi, bugün kıtada yüksek düzeyde biyolojik çeşitlilik ve endemizm ile sonuçlanmıştır. Keseliler (yavrularını taşıyacak keseleri olan memeliler) ve monotremler (yumurtlayan memeliler), dünyanın diğer bölgelerinde çok yaygın olan plasental memelilere hakim olabildiler. Birçok kuş türü evrimleşebildi; Bilim adamları, ötücü kuşların dünyadaki diğer ülkelere göç etmeden önce ilk olarak Avustralya kıtasında evrimleştiğine inanıyor.
