blog49 olarak temel motivasyonumuz ‘Seyahat etmek, yolda olmak ve yeni şeyler deneyimlemek insan bedenini ve ruhunu dinçleştirir.‘ yani mutlu olmak, sağlıklı ve huzurlu hissetmek için gezmeliyiz, bol bol gezmeliyiz!
Nerede kalmıştık; İstanbul’da kurumsal hayatın el verdiği müddetçe tüm izinlerimizde gezi planları yapmaya devam ederken, bir gün bir şeyi gönülden istersen olur derler ya Bünyamin’in Almanya’dan aldığı iş teklifi bizi çok heyecanlandırdı. Bizi heyecanlandıran ilk şey güzel bir gelecek umuduydu tabii ki ama aklımızın bir diğer köşesinde de yaşasın daha hesaplı ve daha da çok geze bileceğiz, hemde daha çok boş zamanımız olacak düşünceleri dans ediyordu.
Her seyahatimiz için yaptığımız planları ve seyahat ipuçlarını tuttuğumuz yadigar bir excel formatımız vardı. Ekipten biri mimar olunca gezilecek yer çoook oluyordu ve bir endüstri mühendisi de bu seyahatleri en verimli şekilde planlayabiliyordu. Excel formatımız geliştikçe eş, dost ve arkadaşlara da tavsiyeler vermeye başlamıştık. Seyahatin en güzel yanı da zaten paylaşmak değil mi? Almanya’daki yeni hayatımız ile birlikte seyahatlerimizin sayısı da artmaya başlamıştı. Hal böyle olunca seyahat planlarımızı, ip uçlarımızı ve anılarımızı biriktireceğimiz daha profesyonel bir platforma ihtiyaç duyduk ve blog49’u kurduk.
*blog49.de: Sosyal medya lakabımızı ‘49’ Almanya alan kodu ve ‘.de’ Almanya alan adı ile birlikte oluşturduk. Gezilerimizi çoğunlukla Almanya merkezli yapacağımızdan ve Almanya’nın yeni evli bir çift olarak bize uğur getireceğine inandığımızdan, tamamen duygularımızla bu seçimi yaptık.
Size 2019 yılında Kuzey ışıklarına yaptığımız tatilden bahsetmek istiyorum.
2019 yilinin Ocak ayinda Stockholm’a gitmeye karar vermistik. Sonrasinda biraz arastirinca, Stockholm’a kadar gitmisken, kendimize neden Isvec’in daha da kuzeyine kuzey isiklarini izlemeye gimiyoruz diye sorduk; ve Kiruna`ya gitmeye karar verdik. Bende bu geziyi daha da anlamlandirmak adina kuzey isiklarinda evlilik teklifi yapmayi planlamaya basladim ve gerekli tüm hazirliklari tamamladim.
Stockholm’a vardıktan sonra 16 saatlik bir tren yolculuğu ile Kiruna`ya ulaştık. Oldukça popüler olan Doğu Ekspresine bilet bulamayisimimiz nedeniyle böyle bir tren yolculuğu tercih ettik.
Kiruna`ya ulastiğimizda ilk fark ettiğimiz -27 derece oldu. Aşiri soguk olmasına rağmen neyse ki sıkı giyinmiştik ve hissedilen o kadar da soguk değildi. Daha sonra 3 gece kalacağimiz ve benim evlilik teklifi planladiğim; Kiruna yakinlarinda göl kenarinda ve ormanin icerisinde bulunan şehir hayatından tamamen uzak bir yere vardik. Gittiğimiz tesis sadece 3 ailenin kalabilmesine olanak saglayan 3 kabin, 1 sauna ve küçücük bir restorandan oluşuyordu.
Evlilik teklifi yapabilmek icin 3 günüm vardi. Kuzey isiklari her aksam görülemiyor tabi. En iyi ani bekliyordum ve isletme sahibiyle sürekli iletisim halindeydim. Ilk gece hava kapaliydi ve maalesef kuzey isiklarini göremedik.
Ikinci gün cok merak ettiğimiz Husky turu yapmaya karar verdik. Bizi otelden alarak Huskky’lerin bulunduğu yere götürdüler. Burada önce Husky’ler ile tanistik. Kizagi kullanmak için gerekli bilgilendirmeleri aldik ve 4-5 saat sürecek harika turumuza basladik.
Önde rehber kendi kizaginda, arkada ise Anlam ile ben. Hava o kadar soguktu ku kirpiklerimiz ve benim sakallarim dondu J Fakat diger taraftan gözünüzün alabildigince beyaz ve icimizi isitan harika manzaralar vardi Gökyüzünde günes oldugu icin cok sansliydik. Harika resimler cekebildik. Tur boyunca zaman zaman yer degistirdik ve kizagi ikimiz de kullandik.
Yine fotograf cekilmek icin durmustuk ve karin keyfini cikariyorduk. Kar da atlayip zipladiktan sonra tekrar kizaklara atladik. Fakat ne yazik ki karda atlarken yeni aldigimiz cep telefonu kara düsmüs :/ Farkettigimizde tabi biraz ilerlemistik ve tam olarak nerede düsürdügümüzü bilemiyorduk. Hemen rehberi durdurduk ona telefonu düsürdügümüzü ve geri donmek istedigimizi söyledik. Fakat rehber telefonu bulmanin imkansiz oldugunu, günesin batmak uzere oldugunu söyleyerek geri donmedi ve bizi baslangic noktasina geri götürdü. Tabi yolun kalaninda moralimiz biraz bozuktu.
Geri döndükten sonra israrlarimiza dayanamayan tur sahibi telefonu nerede düsürdügümüzü sordu. Tabii ki o kadar genis bir alanda nerede düsürdügümüzü bilemiyorduk ama karda atlarken düsürdügümüzü saniyorduk. Tabi isin asil zor kismi tur sahibine kara tam olark nerde atladigimizi anlatmakti. Her yer birbirine o kadar benziyordu ki. Tur sahibi nasil olduysa, birimizin onunla gelmesine ikna oldu ve beni kar motoruyla telefonu bulmaya götürdü. Bir anda kendimi kar motorunda ve tur sahibinin arkasinda Kiruna’nin issiz, karli topraklarinda yol tarifi ederken buldumJ
Biraz dolastiktan sonra kara atladigimiz yeri bulduk. Fakat tur sahibi telefonun coktan karin altinda kayboldugunu, göremeyecegimizi ve bulmanin neredeye imkansiz oldugunu söyleyerek diger yandan moral bozuyordu J
Ben hizlica kari eselemeye, ordan oraya atlamaya ve bir umut telefonu bulmaya calisirken arkadan bir ses „ Bunu mu ariyorsun“ diye telefonu gösteriyordu. Evet tur sahibi telefonu bulmustu! O kadar sevinmistim ki. Hemen atladik kar motoruna geri döndük. Tabii ki cok mutluydum J
Aksama tabii tekrar kuzey isiklarini görebilme umudum vardi ki evlilik teklifi yapabilyeim. Yine umutsuz basladi gece fakat sonrasinda hava acildi ve nefis görüntüler görmeye basladik. Dogru zaman geliyordu sanki. Otel sahibi fotograf makinasiyle gelince, kuzey isiklarinin altinda evlenme teklifimi ettim. Bizim icin unutulmasz bir gün olmustu.
Kuzey isiklari görünmeseydi evlilik teklifi yapar miydim bilmiyorum ama su an evliyiz ve cok mutluyuz cok sükür J
